حق پدرت آنست که بدانی که اواصل توشاخه و فرع او اگرنمی بود تو نیز نبودی ،پس هرگاه در خودچیزی دیدی که تورا شادمان ساخت ،بدان که اصل آن نعمت را از پدرت داری و خدای را بر آن سپاس گو وشاکر باش و کمکی جز از ناحیه خداوند نیست

و اما حق مادرت اینست که بدانی او تو را در جایی نگه داشته که کسی نگه نمی دارد و از میوه دلش به تو داده که کسی به کسی نمی دهد و از تو با همه وجودش ، باشادمانی وسرور نگهبانی و نگهداری کرده ، و ناملایمات غم واندوه ونگرانی ها را تحمل می کند وشادان و خرم است که سیر نماید ،و خود گرسنه بماند، تورابپوشاندوخود برهنه باشد.شکمش ظرف وجود تو ودامنش پناهگاه امن تو و سینه اش چشمه جوشانی برای رفع اتش تو وجانش فدای تو شده و سردو گرم روزگار را به خاطر تو پذیرا گشته است ، پس باید به پاس این همه محبت وزحمت ، شکرگزار اوباشی ، وهرگز نمی توانی مگر خدایت یاری کند.